Προσήλωση

Μαντήλι στο χέρι
με άσπρα άνθη κεντημένο
σαν χάδι στο μάγουλο,
σε βάπτισμα εξαγνισμού
τα δάκρυα γέρνουν το κεφάλι.
Ξέπλεκα μαλλιά
την καρδιά σκεπάζουν,
μεταξωτή διαφάνεια τα χείλη 
μειδιούν.
Η πίκρα

δαντέλα ψυχής, Μαντόνα μου
τα διαμάντια στα βλέφαρα
βασιλικούς ποτίζουν.
Το σώμα διαχέει αρώματα
κρίνος και πεύκο
θάλασσα ο νους.
Τα ακροδάχτυλα

γράφουν τη θλίψη, Μαντόνα μου
οι λέξεις άηχες στα μάτια.
Το πέπλο σε κάλυψε απόψε,
κι αν τρέμει το στόμα

σφραγίδα αποχωρισμού

στις σκέψεις,
έχεις το μαντήλι, Μαντόνα μου
σύντροφος ζωής

πιστός.