Διάκενο

Κλείνω τα μάτια

δυο παράλληλες ακτίνες

φωτίζουν την πλατιά νύχτα

κυκλώνουν τον κήπο

την πόλη

τον πλανήτη

ώσπου το σύμπαν

τυλίγεται στο φως

των δυο παράλληλων ακτίνων μας

και αυτό είναι αγάπη

Φύλαξέ  με

Κλείσε με στην αγκαλιά
σκέπασε με τα χέρια σου
την ανησυχία μου
και άφησε να γείρω το κεφάλι -
στο στέρνο σου
νιώθω το τραγούδι
της καρδιάς.

Μην επιτρέπεις τον κόσμο
να με παρασύρει
σε θλίψης ανάσα.
Μην διευκολύνεις

η πραγματικότητα
να σπάσει τον κλοιό προστασίας
της μεγάλης θερμής αγκαλιάς σου.

Δεν υπάρχει πιο γαλήνια στιγμή
σαν τα χέρια σου τα μαλλιά
χαϊδεύουν -

Δεν υπάρχει δροσερότερη αύρα
από το αεράκι της ανάσας σου
στο πρόσωπο -

Άσε με να κουρνιάζω μέχρι
οι φλόγες να σβήσουν.

Μην ανοίξεις τα χέρια σου
και δραπετεύσουν
οι ουράνιες στιγμές.
Μην με παραδίδεις στην αλήθεια -
άφησε με στη ζωή.

 Αποχρώσεις

Άσε με στο παράθυρο

τη θάλασσα θέλω να αγναντεύω

όταν τα χρώματά της δοξαστικά

κυματίζουν στο δείλι -

Ο ζέφυρος τα ρόδα αγαπά

στα αρώματά τους αναθυμούμαι

την άνοιξη που ζωντανέψαμε

τις τριανταφυλλιές στον κήπο μας –

οι βλαστοί ανάλαφρα λικνιζόταν

στο μικρό τραγούδι του φλοίσβου

και συ δημιουργούσες τα ομορφότερα

άνθη της καρδιάς –

όλη η νοσταλγία μας ζει

βυθισμένη σε κρύσταλλο

στην εύθραυστη πραγματικότητα

της αεικίνητης ροής.

Λεκτικές Αγιογραφίες

Θα ήθελα

το χέρι μου ελαφρά

να αγγίζει το δικό σου

να ερωτεύονται τα δάχτυλα

καθώς θερμαίνουν τα μαλλιά.

Ενώ

το χέρι μου μόνον

αγγίζει το μολύβι

ερωτεύεται το λευκό χαρτί.

Μα είσαι εκεί

σε αγγίζω αληθινά

στις λεκτικές αγιογραφίες

των ερωτευμένων στιγμών.

Κράτα την εικόνα μου
είχα ντυθεί την ομορφιά
για χάρη σου.