Βατόμουρο

Ναϊάδες αρωμάτισαν
Νεράιδες πότισαν
σκούρο πορφυρό βατόμουρο
σε μονοπάτια βουνού 
στο άνθος μέλισσες συνέλεξαν
γύρη 
στα φύλλα του ξαπόστασαν 
πεταλούδες.

Θέλω να μοιραστώ ένα βατόμουρο
μαζί σου.
Με προσοχή απλώνω
στα αγκάθια τα χέρια 
το γλυκύτερο φρούτο μαζεύω.

Έλα, είναι ώριμο
για μας
ένα βατόμουρο του βουνού
μεγάλο, στρογγυλό
μια συστάδα
ζωής.

'''Δύναμη Αλήθειας'''

Κοιτάζω την  αέναη κίνηση
της θάλασσας
ατενίζω τα μυστήρια του ουρανού
περπατώ στη νοτισμένη γη
και είμαι μόνη με την αλήθεια.

Ψάχνω λάμψεις που δημιουργούν
τη νύχτα και τη μέρα
ψάχνω λέξεις που περιγράφουν
τα όρια του κόσμου
και νιώθω αδύναμη να περπατήσω με την αλήθεια.
Ίσως δεν προσπαθώ αρκετά
αλλά καταλαβαίνω ότι η προσπάθεια είναι διαρκής.
Ίσως δεν τολμώ αρκετά
αλλά καταλαβαίνω ότι η τόλμη
είναι δημιουργική.

Μόνο το μυστήριο της αγάπης
προσφέρει ενδείξεις.
Αλλά αδυνατώ να εννοήσω τα μηνύματα
γιατί είμαι πλασμένη από την αλήθεια της μοναξιάς.

24/8/2019
Φωτογραφία: Σκοτίνα Πιερίας 17/8/2019

Padre

Σε ένα αστέρι

ταλαντώνεσαι -

προσκέφαλό σου

η απόλυτη αλήθεια -

Έκλεισα στην παλάμη 
την αγάπη
τρυφερά
ώσπου άρχισε
να τρέχει από τα δάχτυλα
φρούτου ώριμου
χυμός
κι έσταζε στο χώμα
Νέκταρ.
Εκεί φύτρωσε η ανάμνησή σου.

Ποίημα

Απόψε πάλι 
θα ξαγρυπνήσω να γράψω για 
το φεγγάρι, τον ήλιο, 
τον δρόμο, την κυκλοφορία,
θα περιγράψω τους αγώνες,
τις νίκες και τις ήττες,
μα σε όλες τις λέξεις
θα καθρεφτίζεσαι
Εσύ!

Σπονδή σιωπής

εγώ το χώμα
εσύ η στάλα
εμείς ο πηλός

Μανδύας λήθης

Αξιόπιστα

Κάποτε

στα σύνορα

δειλινού και αυγής

ο χρόνος πήρε τη μορφή μας

κάποτε

στην αιωνιότητα

θα ανελκυστεί

η ανάμνηση της ιστορίας μας