Εναλλαγή

Επιτρέπεις

αποδημητικό πουλί

της αγάπης να γίνω.

Στην ψυχρή καρδιά

που κυριαρχεί

άσε μια σπίθα

για μένα.

Τα ταξίδια του χειμώνα

την ψυχή μου τρομάζουν.

Βίαια έσβησες

θερμό καλοκαίρι

Χρώματα φθοράς

Υποχωρούν οι λάμψεις 
Το θέρος σπαρταρά
Στους πλούσιους ψιθύρους
Ήχοι του ανέμου αρώματα.

Ο Χείμαρρος του χρόνου
Απέτυχε αλώβητος να ταξιδέψει
Έμεινε ένα κρίνο αλμυρό
Στης θύμησης το πέλαγος.

Ο έρωτας ψυχορραγεί
Του αποχωρισμού οι αποχρώσεις
Φθινοπωρινός  παράδεισος 
Φλοίσβος εξαγνισμού.

Στα χρώματα του δειλινού
Λέξεις μαστίγωσες
Το επώδυνο φραγγέλιο του λόγου σου
Αγκιστρώθηκε στης καρδιάς τη χαρακιά

Το όνομά του

Σιωπή και δάκρυ

Gone

By far wandering through the windings

Of my mind

Still not discovering

The thoughts of you.

Precious breaths beneath

The sorrow valley

Still not accessing

The beliefs in you.

Fruitless lies the memory

Under the heart beat

Still not comprehending

The echoes from you.

Hush the hopes

Walled silence spreads

In the veins

Empowered and gone.

Προσήλωση

Μαντήλι στο χέρι
με άσπρα άνθη κεντημένο
σαν χάδι στο μάγουλο,
σε βάπτισμα εξαγνισμού
τα δάκρυα γέρνουν το κεφάλι.
Ξέπλεκα μαλλιά
την καρδιά σκεπάζουν,
μεταξωτή διαφάνεια τα χείλη 
μειδιούν.
Η πίκρα

δαντέλα ψυχής, Μαντόνα μου
τα διαμάντια στα βλέφαρα
βασιλικούς ποτίζουν.
Το σώμα διαχέει αρώματα
κρίνος και πεύκο
θάλασσα ο νους.
Τα ακροδάχτυλα

γράφουν τη θλίψη, Μαντόνα μου
οι λέξεις άηχες στα μάτια.
Το πέπλο σε κάλυψε απόψε,
κι αν τρέμει το στόμα

σφραγίδα αποχωρισμού

στις σκέψεις,
έχεις το μαντήλι, Μαντόνα μου
σύντροφος ζωής

πιστός.