Μια ουτοπική ιστορία

Δεν είχε δαδιά για φωτιά

Μόνο φλογερή επιθυμία

Δεν είχε ταπεινότητα

Μόνο μεγάλη αλαζονεία

Δεν είχε καλοσύνη

Μόνο φοβερή αναλγησία

Είχε όμως παράστημα

Με βλέμμα αθώου θύματος

Και έγινε θέμα μυθιστορήματoς

Για αγάπη και μίσος

Για πόλεμο και ειρήνη.

Γιορτή

Αχνά ακούγονται οι καμπάνες

οι ταμειακές μηχανές θορυβούν

φωτίζουν οι γυάλινες μπάλες

αργοσβήνουν τα κεριά

τα είδωλά μας στις βιτρίνες κινούνται

οι αγιογραφίες σιωπούν.

Χαμόγελα κρύβουν τη θλίψη

ευχές αιωρούνται στον αέρα

τα Χριστούγεννα είναι μπροστά

ένα μικρό πολύχρωμο λουλούδι

λάμπει στα μάτια μας.

Κράτησε μου το χέρι

αυτή η γιορτή χάνεται-

Ποιο νέο όνειρο

σιωπηλά θα γεννηθεί;

«Σήμερα ένας άγγελος»

Μια σκιά περπατά δίπλα σου

δύο φαντάσματα βαδίζουν

σε τεμνόμενους κύκλους.

Οι κοχλίες του εγωισμού σας

είχαν θύμα έναν άγγελο-

κάηκε από λάμψεις αγάπης

φώτισε το δρόμο-

για να βαδίζει πάλι δίπλα σου

η σκιά σου.

Μια απλή προσδοκία
Μαργαριτάρια και περίτεχνα στολίδια
δεν θαμπώνουν την ομορφιά
που πηγάζει από βλέμμα τρυφερό
όταν η σιωπή τα χείλη στολίζει.
Λέξεις και περίπλοκα λόγια 
δεν λαθεύουν την απλότητα
που ανθίζει από αγάπη ειλικρινή
όταν η ελπίδα την καρδιά σείει.
Το μέλλον προσδοκά
ένα δίπτυχο ηλιοτρόπιο.

«Νυχτερινές εντυπώσεις»

Τη νύχτα

σιωπή δεν υπάρχει-

αχνά η κούραση της μέρας

μεταβάλλεται,

ο ουρανός ηχεί

γέλιο των άστρων

ανάσα της σελήνης

νανούρισμα καρδιάς.

Τη νύχτα

όλα θορυβούν-

ο νους προετοιμάζει

τους μύθους που ζωντανεύουν

το πρωί.

"Σελιδοδείκτης"

Με κλωστές πολύχρωμες 

σε καμβά λευκό
κέντησα λάμψεις του ουρανού-
κόκκινες φωτιές καρδιάς,
μωβ, κίτρινο, πορτοκαλί 
χρώματα του ήλιου,
άσπρες και μαύρες διαθέσεις,
γαλάζιο, μπλε του ουρανού,
σμαραγδί της θάλασσας
και πράσινο του δάσους,
καφέ στη γη να περπατώ 
και ροζ να ταξιδεύω.
Διακόσια άστρα μέτρησα
του γαλαξία αποχρώσεις
σε όμορφο πανί
γλυκά αρωματισμένο.
Το έβαλα για φυλακτό
μέσα σε ένα βιβλίο
που έγραφε τον έρωτα
σε ακτινοβόλα παραμύθια.

Ανθισμένη καταδίκη

Ένας κύκλος άνθη

φυλακισμένα

με αλυσίδες νοερές.

Ακίνητη θωρώ,

μήπως τα πέταλα

σκορπιστούν με την ανάσα

και παραμείνει αλυσοδεμένη

η περίμετρος των ονείρων.

Σε μια σειρά

Ένα δύο

δεν βλέπεις γύρω σου

Ένα δύο

κοίτα μόνο μπροστά

Ένα δύο

μην περπατάς σκυφτά

Ένα δύο

κράτα ίσιο το κορμί

Ένα δύο

πρόσεχε στο δρόμο

Ένα δύο

σε παρακολουθούν

Ένα δύο

Ένα δύο

Ένα

Ένα

Ένα

Πολυτελής τελετουργία

Πρώτα απολαμβάνουμε το τσάι

αρώματα γιασεμιού

σε χρώματα φθινόπωρου

και λίγο γλυκό επιδόρπιο.

Ύστερα διάχυτη η ποίηση

στο φως του τζακιού

γιορτάζουμε το απόγευμα

μιας λαμπρής μέρας.

Ανασύσταση

Έχασα χθες τη συνέχεια ενός ονείρου-

Βρήκα μια νέα σκέψη σήμερα.

Η αλήθεια ήρθε εκρηκτική

μαζί με την γραμμή του μολυβιού

στροβιλιζόταν

αγέλαστη

απαιτητική.

Ώσπου ο χορός της

τελείωσε

στην νότα μιας νέας πορείας.

Πέταλα μάχης

Οι λέξεις 

πίκρα σταλάζουν-

Το καλοκαίρι με άφησε

ορφανή,

λευκό άνθος.

Σε ρωγμή βράχου

πέταλα σαλπίζουν

στον άνεμο

την ανεπάρκεια μιας μάχης

Ανταπόδοση

Τα χέρια σου

φέρουν το χαμόγελό μου.

Μια μέρα ευγνωμοσύνης

ανάσα και φιλί

σου  σφράγισα.

Εναλλαγή

Επιτρέπεις

αποδημητικό πουλί

της αγάπης να γίνω.

Στην ψυχρή καρδιά

που κυριαρχεί

άσε μια σπίθα

για μένα.

Τα ταξίδια του χειμώνα

την ψυχή μου τρομάζουν.

Βίαια έσβησες

θερμό καλοκαίρι

Χρώματα φθοράς

Υποχωρούν οι λάμψεις 
Το θέρος σπαρταρά
Στους πλούσιους ψιθύρους
Ήχοι του ανέμου αρώματα.

Ο Χείμαρρος του χρόνου
Απέτυχε αλώβητος να ταξιδέψει
Έμεινε ένα κρίνο αλμυρό
Στης θύμησης το πέλαγος.

Ο έρωτας ψυχορραγεί
Του αποχωρισμού οι αποχρώσεις
Φθινοπωρινός  παράδεισος 
Φλοίσβος εξαγνισμού.

Στα χρώματα του δειλινού
Λέξεις μαστίγωσες
Το επώδυνο φραγγέλιο του λόγου σου
Αγκιστρώθηκε στης καρδιάς τη χαρακιά

Το όνομά του

Σιωπή και δάκρυ

Gone

By far wandering through the windings

Of my mind

Still not discovering

The thoughts of you.

Precious breaths beneath

The sorrow valley

Still not accessing

The beliefs in you.

Fruitless lies the memory

Under the heart beat

Still not comprehending

The echoes from you.

Hush the hopes

Walled silence spreads

In the veins

Empowered and gone.

Προσήλωση

Μαντήλι στο χέρι
με άσπρα άνθη κεντημένο
σαν χάδι στο μάγουλο,
σε βάπτισμα εξαγνισμού
τα δάκρυα γέρνουν το κεφάλι.
Ξέπλεκα μαλλιά
την καρδιά σκεπάζουν,
μεταξωτή διαφάνεια τα χείλη 
μειδιούν.
Η πίκρα

δαντέλα ψυχής, Μαντόνα μου
τα διαμάντια στα βλέφαρα
βασιλικούς ποτίζουν.
Το σώμα διαχέει αρώματα
κρίνος και πεύκο
θάλασσα ο νους.
Τα ακροδάχτυλα

γράφουν τη θλίψη, Μαντόνα μου
οι λέξεις άηχες στα μάτια.
Το πέπλο σε κάλυψε απόψε,
κι αν τρέμει το στόμα

σφραγίδα αποχωρισμού

στις σκέψεις,
έχεις το μαντήλι, Μαντόνα μου
σύντροφος ζωής

πιστός.

Επωδός

Χάντρες οι λέξεις

στοχασμοί πυκνοί

κοσμήματα

με πνίγει η περίσκεψη.

Το αηδόνι μου περιμένω

τρυφερό

νυχτερινό κελάηδημα

ας ελαφρώσει το φως

διάφανος χιτώνας

σε χρώματα χαραυγής.

Κοίτα, η αγάπη αλλάζει

την υφή της σκέψης.

Άκου, η φωνή της

αντηχεί στο ποίημα.

Περιδέραιο, κατάδεσμος.

Μεταγλώσσα αισθήσεων

Ηρεμία

Διαφάνεια χρώματος
σε ορίζοντα δειλινού.

Ιώδες κύμα
κρυμμένες λέξεις
εκρήξεις πορφυρές.

Νότες οι παλμοί μας
άρωμα κυκλάμινου
καμπυλότητα κρόκου.

Αστέρια οι ευχές μας
τρυφερότητα ίριδας
χαμόγελο βιολέτας.

Αγκαλιά ουράνια

κήποι της άνοιξης

υάκινθοι για σένα.

Πρισματικά μωβ
το μπουκέτο των επιθυμιών μας
Χαμόγελα.

Τέλεια έλλειψη

Άλικο χρώμα βαπτισμένη

μεγαλόπρεπα ανεβαίνει
μεσούρανη συντροφιά
του γαλαξία.
Ρέει το αίμα μου
ορμητικό ποτάμι
ασυγκράτητο στις φλέβες.
Παίζει το μυαλό
με τις σκιές των άστρων.
Περπάτησα σε μονοπάτια
πιο σκοτεινά από ουρανό
νέας σελήνης.
Χαμένα άστρα της καρδιάς
αφώτιστη η λογική. 
Μιλούν για τελειότητα-
έμπνευση της πανσελήνου.
Άκριτα βαπτίζουν τέλεια
τη ζωή τους.
Στον ολοκληρωμένο κύκλο της σελήνης
εκούσια αγνοούν

ότι η πορεία της
μονόπλευρη έλλειψη είναι.

Αγλάισμα

Τομή ουρανού και θάλασσας
Στην ένωση των ματιών μας
Δεσποτικά σύννεφα, γαλήνια νερά
Η λάμψη μας αμφίδρομο δώρο
Στην ποίηση ανασαίνει.
Λέξεις υψώνονται
Νοήματα εξελίσσονται
Η δυναμική της πραγματικότητας
Περίπτερος ναός
Της αγάπης αγλάισμα.

Λάμνω

Σε νερά γαλήνια
σε νερά ταραγμένα
κωπηλατώ
άκοπα, αδιάκοπα.
Βροχή καλύπτει
τα δάκρυα.
Ήλιος πυρώνει
τη σκέψη.
Αλύτρωτος κόπος
Προμηθέας διαρκείας
λάμνω
άπειρες προσπάθειες,
υπομένω πορείες
του Σισύφου.
Κωπηλατώ στο μέλλον
Επελαύνω
στων καιρών τα αιτήματα.
Τη δύναμη μου επιστρατεύω,
Λαμνοκόπος της ζωής.

Δεσμώτης ποίησης

Όταν γράφεις δεσμώτης

είσαι της εναρμόνισης

σκέψεων και λέξεων

ώσπου να ελευθερώσεις 
συναισθήματα

να τα σφραγίσεις στο χαρτί.

Η ροή της δημιουργίας

αποτελεί εύθραυστη ισορροπία

στην πύλη της θέλησης

να ζωντανέψεις

τον άυλο κόσμο του νου

να εγκιβωτίσεις

τον απόηχο της καρδιάς.

Σε ποίημα μαχητικού ρυθμού

απελεύθερος πια ξεδιπλώνεις

αποχρώσεις ζωής.