Έλα!

Ο καιρός των κυκλάμινων

δεν αποσώνεται

όταν φροντίζουμε την ζωή

με αγάπη κι ελπίδα.

 

"Το μεγαλείο της αγάπης"

Σύννεφα απλώθηκαν στο στερέωμα,

ο ουρανός μοιάζει λυπημένος

τόσο θαμπό χρώμα

που έχει θολώσει η όραση -

τα μάτια πονούν χωρίς το είδωλό σου,

προετοιμάζομαι για έναν ακόμη αγώνα

νιώθω την αγάπη -

θερμά με αγκαλιάζει η σκέψη και η μνήμη

ποτίζουν με την λαμπρότητα τους

όλο το στερέωμα.

 

"Υπέρβαση"

Είσαι το φεγγάρι επάνω στον βασιλικό

στο περβάζι μου

και τα άστρα στο γυαλί 

του παράθυρου -

είσαι το άρωμα του γιασεμιού 

τις νύχτες του Ιούνη

και το κελάηδημα του κορυδαλλού

το ξημέρωμα -

είσαι ο ήχος στην ακίδα του καρδιογράφου

και τα πλήκτρα πάνω στην μελανοταινία 

μιας παλιάς γραφομηχανής.

Και είμαι το βιβλίο, το τετράδιο

τα σκόρπια φύλλα του γραφείου

είμαι η πένα και το μολύβι 

πάνω σε γράμματα

κεφάλαια και μικρά -

κι, επίσης, είμαι οι σελιδοδείκτες

οι πολύχρωμοι

και οι σελιδοδείκτες του χρόνου

και η δαντέλα που σκεπάζει

το νεροπότηρό σου είμαι -

και η γεύση των φρούτων των ώριμων.

Αλλά, μαζί είμαστε 

ο παφλασμός του αλμυρού νερού

σε απάνεμο όρμο

και το ψιθύρισμα της αύρας

στις πευκοβελόνες του Ιούλη

και οι αεικίνητες πεταλούδες

στο χρώμα του ουρανού

και οι δροσερές κρίνες στα άλση.

Και οι δυο μας βαδίζουμε στις πόλεις

σε πεζοδρόμια στενά

και σε πλατείες πολυσύχναστες.

Ωστόσο, πορευόμαστε ντυμένοι όνειρα

ενώ, διαβιούμε 

τυλιγμένοι στην αχλή του κάματου

του επιούσιου

και δεν έχουμε παρά μόνο

την πολυδημιουργική σκέψη μας

για να γλιτώσουμε τον κόσμο.

 

"Ανύπαρκτος Χειμώνας"

Επειδή η πύρα του θέρους

σπινθηροβολεί

πιστεύω ότι αγάπη

γεννιέται -

το σώμα φυλακίζεται

από σκέψεις

μύθοι δημιουργούνται

στα χείλη

θεός των ονείρων χρήζεσαι

με το φιλί

πραγματώνεται η άυλη στοργή μας.

 

"Θέρος"

Ζεστός είναι ο καιρός σήμερα -

ο ήλιος θερμαίνει την πόλη,

οι ακτίνες καθρεφτίζονται στη λίμνη,

μας τυφλώνουν,

το αεράκι έχει κρυφτεί

μέσα σε φυλλωσιές,

αυτάρεσκα και γαλήνια,

το βουνό υψώνεται

μια ανάσα

από εμάς, για εμάς -

Πάμε! Εκεί όπου

η κορυφογραμμή αγγίζει τον ουρανό

υπάρχει αύρα δροσερή -

προσεγγίζει και

ρυθμικά μας κυκλώνει,

ψίθυροι από αιώνια μονοπάτια

μας συντροφεύουν,

ρίχνουν μυστικές συνθέσεις

ολόγυρα -

γλυκιά είναι η μουσική της ζωής.

 

"Τόπος αγάπης"

Κομμένοι οι δίαυλοι

οι φρυκτωρίες δεν ανάβουν -

ανέφικτη η επικοινωνία. 

Συσσωρεύονται μηνύματα

Πώς να δηλωθεί το πάθος;

Στην Απεραντοσύνη

υπάρχει τόπος αγάπης.

 

"Όλα τα αντιληπτά"

Κρύψε τους ανέμους

ανάμεσα σε πέταλα -

επιστρέφουν και απομακρύνονται

όπως τα μερόνυχτα

μεταβάλλουν την όραση μας -

ό,τι έχει ριζώσει μέσα μου

είναι η φωνή που ανακαλύπτω

στη ματιά σου -

τίποτε δεν καταστρέφεται

στην αιωνιότητά μας -

 

"Όσα μου χάρισες απλά"

Σου αρέσουν τα λιτά, πλούτος είναι,

υποστήριζες

και φιλοσοφούσαμε

για τα απλά που αρκούν.

Μα, εσύ, με γέμισες λέξεις,

εικόνες και

ένα θησαυρό μου χάρισες -

πέρασαν επάνω μου

τα άστρα,

ήρθαν ουρανοί,

θάλασσες απέραντες

μέσα στην καρδιά

και άγγιξα την γαλήνη 

στο έναστρο φως

τόσο κρυστάλλινο που πλέον

πολύτιμα ξεχειλίζουν

τα ποιήματα

διάφανα -

ενώ, λακωνικά σου εκφράζω

την αγάπη.

 

" Μορφή πολυκαιρισμένη"

Η πόλη μου, η πρωτοεαρινή,

καθώς απομακρύνεται

από τις διονυσιακές γιορτές της,

σιωπηλά βαδίζει

προς την ηρωική της χροιά.

Μετράει τα χιόνια

που εγκαταλείπουν τις κορυφές

και σημαδεύεται με αγρολούλουδα

λευκά και υποκίτρινα

όπως συναγωνίζονται τις πρώιμες

παπαρούνες.

Η πόλη μου, η εαρινή,

κρατάει επίπονα τα δάκρυα

των παθών και θριάμβων της.

Όσα χθες, τόσα σήμερα.

Δεν χάνεται το παρελθόν

ούτε χαράζεται το μέλλον

χωρίς ειρήνη και αγώνες

στην Νάουσα μου.

.

.

.

photo (c): Λ.Β., καταρράκτης της Αράπιτσας, Νάουσα, 2021

 

         "Ιδιόλεκτο"

       Στα μάτια που αγάπησα 

       δύο ήλιους θέλησα

       να χρωματίσουν τον ουρανό

       καθρέφτες - βωμοί 

       άνθη που με στόλισαν

       για να πορεύομαι 

       αυτάρκης και αθώα.

"Πεπερασμένη"

Όταν σβήσω,

θα είναι μια μέρα λαμπρή

για μένα -

ίσως άνοιξη των φρούτων

ή χειμώνας της παγωνιάς

για εσάς,

μα για μένα

φως θερμό θα με φέρει

κοντά του,

μεγάλη αγκαλιά του ουρανού

και πνοή αγάπης θα δώσει -

όσα στερήθηκε η ζωή 

θα έχω.