Διαχρονικότητα

Σου είπα ένα αργόσυρτο «ευχαριστώ»

και έτρεξα να δροσίσω τα ρόδα

μέσα στο αγαπημένο σου ανθοδοχείο.

Σου θύμιζε τις μέρες στο Μουράνο

τότε που πασχίζαμε να δώσουμε σχήμα

αγάπης στο εύθραυστο κρύσταλλο.

Νομίζω, είπες, ότι δημιουργήσαμε

κάτι σταθερό, ακίνητο

στον αέρα των κυμάτων

και, συγχρόνως, πρίσμα διάφανο

να ανακλά όλα τα συναισθήματα.

Νομίζω, πρότεινα, ας φροντίζουμε

γεμάτο άνθη να στολίζει τη ζωή μας.

Άνθη και καρποί υπάρχουν

σε όλες τις εποχές.