Άσε με στο παράθυρο
τη θάλασσα θέλω να
αγναντεύω
όταν τα χρώματά της δοξαστικά
κυματίζουν στο δείλι -
Ο ζέφυρος τα ρόδα αγαπά
στα αρώματά τους αναθυμούμαι
την άνοιξη που ζωντανέψαμε
τις τριανταφυλλιές στον
κήπο μας –
οι βλαστοί ανάλαφρα λικνιζόταν
στο μικρό τραγούδι του φλοίσβου
και συ δημιουργούσες τα
ομορφότερα
άνθη της καρδιάς –
όλη η νοσταλγία μας ζει
βυθισμένη σε κρύσταλλο
στην εύθραυστη
πραγματικότητα
της αεικίνητης ροής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου