"Σε τελική ανάλυση "

Όταν ανταμώσαμε, 

παράλληλοι και μεσημβρινοί,

με την χαρά της ζωής 

να πλάθει σώματα και διαθέσεις, 

 

χαμογέλασε η φύση ολούθε

 

επειδή αγγίξαμε τρυφερά τα κυκλάμινα,

επειδή το πάθος των ματιών 

συναγωνιζόταν τη δύναμη του ήλιου,

επειδή τα αρώματα των δέντρων 

έμοιαζαν να απορρέουν από 

την θέρμη της αγκαλιάς.

Κι έτσι θάλασσες και κάμποι 

απλώνουν τα  πεδία της δροσιάς τους,

κι έτσι βουνά υψώνονται

και σύννεφα σκαλώνουν στις κορυφογραμμές 

 

ώστε, ό,τι αγγίζουμε γίνεται άμεμπτο

όπως η σοφή τελειότητα της πλάσης, 

ώστε, ό,τι νιώθουμε ολοκληρώνεται άψογα.

 

 

"Έστω"

Περισσότερο σπαρακτικός μοιάζει πλασμένος 

ο χαμένος έρωτας

από ιστορίες πολεμικές,

ενώ οι αναμνήσεις κτίζονται σαν τείχη 

ευάλωτα στο χρόνο,

εύθραυστα και ανακυκλώσιμα,

αθωότητα λευκότερη από χιόνι των βουνών 

έχουν οι διηγήσεις μας.

Ας είναι.

.

.

.

,📷 όρος Φίτζι, διαδίκτυο 

                        "Εξαγνισμός"

Εάν μείνεις σήμερα

γίνε ο ήχος του ποταμού

είναι διψασμένη η όχθη

κι εγώ καρτερώ δύο σταγόνες στα χείλη.

Μοιάσε στο βουητό της νεροσπηλιάς

με τους κρυμμένους πόθους -

η αλκυόνη στα κλαδιά ονειρεύεται,

γίνε, λοιπόν, κελάηδημα.

Χάιδεψε τους λοβούς με ψιθυρίσματα

καθώς ποτέ τα χέρια δεν θα καταφέρουν -

θα βυθίσω το βλέμμα στο νερό,

θα εξαλείψω την ομίχλη.

Εάν σταθείς σήμερα

γίνε λυτρωμός όπως το χαμόγελο

φτεροκοπά στην ψυχή -

κι εγώ λαχταρώ να δημιουργώ σιμά σου. 

.

.

.

.

📷 St Jame's park 24/8/24

 

 

Σταδιακά

Γράφω ποίημα για μια ημέρα.

Μια ανάσα είναι.

Υπάρχει μια γιορτή φθινοπώρου -

κόκκινα και χρυσά κλαδιά παλεύουν,

δακρύζουν στη δροσιά,

τρέμουν τη φθορά που προελαύνει.

.

.

(πίνακας: Autumn Colours, Kaii Ηigashiyama, 1986)

"Συνάντησα ένα ρόδο "

Α, είναι όμορφο,

ο καυτός ήλιος μεσουρανεί 

πάνω στο χρώμα του 

ασθμαίνω

και αθέατη η καρδιά μου

ωρύεται -

λυσιμελείς οι αισθήσεις 

και η ζωή γνέθει τον μίτο.

.

.

.📷Λ.Β. Στο πάρκο της Νάουσας, 4/9/24

 

 

"Επέλαση"

Θυμώνω με το ηλιοβασίλεμα 

η μεγάλη μέρα σβήνει,

γρηγορότερα φθάνει η δύση

αργότερα ξυπνά η ανατολή.

Οι μέρες που λάτρεψα έφυγαν 

το εύκρατο θέρος παίζει 

κυνήγι του θησαυρού -

ψάχνω στις ανθισμένες γλάστρες 

καθώς ποτίζω ακούω το νερό

βυθίζεται -

αυτές οι ρίζες μοιάζουν τον πόθο,

διψούν.

.

📷 Λ.Β.

 "Στον κήπο "

Ένα πιάτο βαθύ ανάμεσα μας

γεμάτο φρούτα καλοκαιρινά -

κοκκίνισαν τα χείλη, 

δροσίστηκε το σώμα,

γέμισαν τα χέρια χυμούς 

γλυκούς σαν ανθόμελο φρέσκο.

Ποιες καταιγίδες θερινές 

και ποια μελτέμια να φοβηθούμε;

Δική μας είναι η χαρά,

αυγή και δύση παλεύουν μέσα μας

μόλις σε φιλεύω.

.

.

 "Στο τέρμα της ακτής"

Ποιο ήταν το σχεδίασμα 

όταν ο Ζέφυρος σού έφερε

τον έρωτα;

Ποιες κοιλάδες και πλαγιές

ονειρεύτηκες να διαβείς

και πού γεύτηκες το θέρος;

Στα ακρογιάλια της χρυσής δύσης

συναντηθήκαμε

στα ύστατα θαύματα

μας αποδόθηκε μια φέτα χαράς.

Περιβάλλουμε σφικτά την εμπειρία

σαν κτέρισμα μνήμης.

📸Λ.Β."Η δύση κάποτε"

"Μικρές δίνες"

Η μέρα ζωντανεύει 

με το ηλιακό σύστημα σε πλήρη λειτουργία,

με τα γήινα όντα να τυλίγονται σε αγώνες και άγχη -

κι εσύ με καφέ και τσιγάρο,

την χαλασμένη μανιβέλα

της καθημερινότητας 

συλλογίζεσαι, 

τί;

Κοίτα, οδόστρωμα και πεζοδρόμια

απλωμένα στην αδιαφορία είναι.

Άκου, το καλοκαίρι λατρεύεται 

από τα τζιτζίκια,

νιώσε, ο χειμώνας υποκρίνεται 

ότι αντέχει τον ψυχρό εαυτό του.

Εσύ πιστεύεις ότι βρίσκεσαι στο φθινόπωρο, 

κι εγώ έχασα το δρόμο της άνοιξης.

Τί συλλογίζεσαι, ακόμη;

Πάμε,

σαν το πλήθος κι εμείς,

προφήτες κι αγωνιστές 

και περισσότερο ευάλωτοι 

στις μικρές δίνες της ζωής μας.

.

.

📸:Λ.Β. Άποψη του Βερμίου, 18/5/2021

.

.

.

 

"Επικαιροποίηση"

Με την ματιά της προσδοκίας γεννήθηκα

και εγκλωβίστηκα σε όνειρα

περπάτησα σε βότσαλα 

σμιλεύτηκα 

και έτρεξα σε λιβάδια ελεύθερα 

στις τροχιές του χρόνου περιπλανήθηκα πάνω σε γη

αγκαλιασμένη με προαιώνια δάκρυα.

Και ακόμη το βλέμμα φέρει φως,

ως και τώρα αναγεννιέμαι.

.

.

(Πίνακας: Cape Cod Morning, Edward Hopper, 1950)

"Τρόπος του ελπίζειν"

Σε σκέφτομαι 

σε ονειροπολώ -

να μην προλαβαίνω να αρχειοθετώ 

τα ενύπνια,

έτσι σε βιώνω -

φευγαλέα κι ανέγγιχτη ελπίδα 

μέσα στα πολυάριθμα φύλλα σου

μάχομαι.

.

.

.

πίνακας: "Hope" - Ελπίδα, George Frederic Watts, 1886

 

" Κήποι άφθαρτοι "

Κρύβεται ο ήλιος

πριν  σε προλάβω

χάνονται

τα χρώματα

όταν σχηματίζονται

σκιές της νύχτας

πάνω

στα μυστικά όνειρα

χτίζεις με υλικά φθαρτά

κρήνες

για να δροσίζεις

τα πρωινά

με κόπο διατηρείς

κήπους

μέσα στην ερημο

επιζούν σε αμμοθύελλες και καταιγίδες

οι θησαυροί

που δεν γνωρίζουν το χρόνο

δεν αλλοιώνονται

στις εναλλαγές φωτός

έχουν κτιστεί μέσα μου

άφθαρτοι

μια χούφτα χαμόγελα και ένα δισάκι αγάπη

επιλέγω για το δρόμο.

Πίνακας: "Φρούτα σε τοπίο",  Τζόρτζιο ντε Κίρικο 

"Μάτια υψωμένα"

Άνθος πασχαλιάς η ζωή,

η άνοιξη άστατα ξετυλίγεται

κι είναι οι σταυροί όλοι

και ίδιοι και διαφορετικοί -

δεν είναι πέτρινη η καρδιά,

μήτε η ελπίδα φτερουγίζει ακάματα -

φως που πέφτει στα χείλη

και παρασύρεται από ομίχλες

ούτε δεξιά, ούτε αριστερά

σταματάει ο ορίζοντας,

ο πόνος τρυπώνει ύπουλα

σε αφετηρία, σε τερματισμό

ή σε όλη τη διαδρομή

κουρασμένοι και διψασμένοι

για δύναμη και κουράγιο ικετεύουμε -

ενίοτε αισιοδοξούμε.

.

 

"Έρως"

Αναζητώ θησαυρούς

της άνοιξης

παντού

ακόμη και στη ματιά σου

επειδή ζεσταίνει σαν ήλιος

πάντα

κατέχω τις ευχές που αλλάζουν

τις μέρες

και προσφέρουν θέρη

στα φιλιά του χειμώνα

σαν τραγούδι στα χείλη μου

εναλλάσσονται οι εποχές -

αγνοώ μοίρες και συντεταγμένες

η μόνη σταθερότητα που εκπέμπω

είναι η άγρια φωτιά της καρδιάς.

 "Προσευχή ψελίζουμε"

Πόσες λέξεις ξοδέψαμε,

πόσες ευχές δεν πιστέψαμε,

μέρες που ζήσαμε

χωρίς ανάσα

για να παραμένουμε

ανάμεσα σε όνειρα κι απαντοχή

λαβωμένοι κι όμορφοι -

τριαντάφυλλα σε άνεμο βέβηλο.

.

 

                        "Πέσε βροχή"

Μούσα της δροσιάς,

σε λεπτές ρότες την βαρύτητα ακολούθα,

παραπλάνησε τα δακρυσμένα πρόσωπα,

τα αειθαλή όνειρα γυάλισε -

ζωντάνεψε την ικμάδα

της φυλλοβόλας ζωής μας.

"Κονταυγή"

Φλογισμένη φέτα από νεογέννητο ηλίο

να προσφέρεις

χαμόγελο

για να ζεσταθεί η σκέψη,

να γεμίσουν οι καρδιές

καλοσύνη,

μήπως αλλάξει ρότα το αβίωτο.

📷 Λ.Β. "By the Tower Bridge, London", 09/12/23