Ίσως ζει λίγο ακόμη

 

Απλώνεται αργά, ύπουλα

η σιωπή της νύχτας

καταπίνει λάμψη και ανάσες.

 

Έλα,

ας αναχαιτίσουμε το σκοτάδι

εκεί

έξω από τον κήπο μας.

Η μουσική σου γίνεται μουσική μου

τα δάχτυλά σου

χαϊδεύουν την ψυχή μου.

Στα ταξίδια που δημιουργήσαμε

στις πορείες που ακολουθούμε

μετρονόμος η ζωή.

 

Η μελωδία μας

αήττητη -

ίσως ακόμη και όταν

η ανυπαρξία φωτός

μας κατακτήσει.

 

 

Ομίχλη εισχωρεί

στα ίχνη της μέρας

από τα άδεια κλαδιά

υγρασία σταλάζει.

Δες! Δεν έμεινε φύλλο -

Κάθε αμυδρή ανάμνηση

αναχώρησε

πριν προλάβουμε

την κάθαρση.

Άκου! Δεν μιλά η καρδιά -

Κάθε χτύπος σιγανά

προσκαλεί την άνοιξη.

 

Δυο μαζί

Ζω - Ζούμε

Δύω αντάμα

..............................................................................................................