Χιλιάδες σελίδες

Τα καλύτερα ποιήματα είναι σεμνά,

αυτοαναφορικά και λιτά –

χιλιάδες γράμματα αν χαράξεις,

ήλιους βουνά και θάλασσες

αν ζωγραφίσεις,

τα πλοία και οι δρόμοι

αν χαρτογραφηθούν,

ένα δέντρο σελίδες αν γεμίσεις

εμπνευσμένη νότα είναι η λα

απογειώνει το ποίημα

στην απλότητα της δημιουργίας.

Αισθήσεις

Κάτω από σκιά ουρανού

μέσα σε σταροχώραφα

κάθε κύτταρο πάλλεται

κάθε ανάσα τραγουδά

νους και σώμα

σε ταξίδια ονείρων

ολοκληρώνονται.

Πορεύτηκε η Πανσέληνος
σε δυο παράλληλες ακτίνες
Άτμητες

Το κάθε δάκρυ μου
πολύτιμο
αφού 

την απουσία σου
γιορτάζει

Όταν χάθηκα στα μάτια σου

αντίκρισα

τη λίμνη της αγάπης

με νούφαρα του Νείλου

στολισμένη

Ασυνήθιστα διαθλάται

το φως
ασυνήθιστα ηχεί

η αύρα

ο ορίζοντας διευρύνεται

Μελωδία του Παραδείσου
(Ολοκαύτωμα 1822)

Σιώπα

ο κορυδαλλός κελαηδάει

τα χρώματα της χαραυγής

Όχι

είναι τα κανόνια

πάνω στα τείχη

Όχι  

είναι τα πλατάνια

με τα κόκκινα άνθη

Όχι

είναι το νερό

που άλικο αφρίζει

Σιώπα

ο κορυδαλλός συντροφεύει

το φτερούγισμα των ψυχών.

 Εμψύχωση

Τον δρόμο της άνοιξης πήρα

κι είναι η αύρα του ορίζοντα

Θούριος

μακρινής αγάπης ύμνος

Αναδημιουργία

Όταν περπατώ πάνω στο φως

του δειλινού

ο ουρανός αγκαλιάζει τις σκέψεις,

ταξιδιώτες οι λέξεις

αλλάζουν πορείες

επιστρέφουν,

μα φέρουν μαζί τους τη θάλασσά σου.

Στην προκυμαία του Νοέμβρη

συνθέτω ένα ποίημα

για κάθε ανείπωτη φράση.