Επωδός

Χάντρες οι λέξεις

στοχασμοί πυκνοί

κοσμήματα

με πνίγει η περίσκεψη.

Το αηδόνι μου περιμένω

τρυφερό

νυχτερινό κελάηδημα

ας ελαφρώσει το φως

διάφανος χιτώνας

σε χρώματα χαραυγής.

Κοίτα, η αγάπη αλλάζει

την υφή της σκέψης.

Άκου, η φωνή της

αντηχεί στο ποίημα.

Περιδέραιο, κατάδεσμος.

Μεταγλώσσα αισθήσεων

Ηρεμία

Διαφάνεια χρώματος
σε ορίζοντα δειλινού.

Ιώδες κύμα
κρυμμένες λέξεις
εκρήξεις πορφυρές.

Νότες οι παλμοί μας
άρωμα κυκλάμινου
καμπυλότητα κρόκου.

Αστέρια οι ευχές μας
τρυφερότητα ίριδας
χαμόγελο βιολέτας.

Αγκαλιά ουράνια

κήποι της άνοιξης

υάκινθοι για σένα.

Πρισματικά μωβ
το μπουκέτο των επιθυμιών μας
Χαμόγελα.

Τέλεια έλλειψη

Άλικο χρώμα βαπτισμένη

μεγαλόπρεπα ανεβαίνει
μεσούρανη συντροφιά
του γαλαξία.
Ρέει το αίμα μου
ορμητικό ποτάμι
ασυγκράτητο στις φλέβες.
Παίζει το μυαλό
με τις σκιές των άστρων.
Περπάτησα σε μονοπάτια
πιο σκοτεινά από ουρανό
νέας σελήνης.
Χαμένα άστρα της καρδιάς
αφώτιστη η λογική. 
Μιλούν για τελειότητα-
έμπνευση της πανσελήνου.
Άκριτα βαπτίζουν τέλεια
τη ζωή τους.
Στον ολοκληρωμένο κύκλο της σελήνης
εκούσια αγνοούν

ότι η πορεία της
μονόπλευρη έλλειψη είναι.

Αγλάισμα

Τομή ουρανού και θάλασσας
Στην ένωση των ματιών μας
Δεσποτικά σύννεφα, γαλήνια νερά
Η λάμψη μας αμφίδρομο δώρο
Στην ποίηση ανασαίνει.
Λέξεις υψώνονται
Νοήματα εξελίσσονται
Η δυναμική της πραγματικότητας
Περίπτερος ναός
Της αγάπης αγλάισμα.

Λάμνω

Σε νερά γαλήνια
σε νερά ταραγμένα
κωπηλατώ
άκοπα, αδιάκοπα.
Βροχή καλύπτει
τα δάκρυα.
Ήλιος πυρώνει
τη σκέψη.
Αλύτρωτος κόπος
Προμηθέας διαρκείας
λάμνω
άπειρες προσπάθειες,
υπομένω πορείες
του Σισύφου.
Κωπηλατώ στο μέλλον
Επελαύνω
στων καιρών τα αιτήματα.
Τη δύναμη μου επιστρατεύω,
Λαμνοκόπος της ζωής.

Δεσμώτης ποίησης

Όταν γράφεις δεσμώτης

είσαι της εναρμόνισης

σκέψεων και λέξεων

ώσπου να ελευθερώσεις 
συναισθήματα

να τα σφραγίσεις στο χαρτί.

Η ροή της δημιουργίας

αποτελεί εύθραυστη ισορροπία

στην πύλη της θέλησης

να ζωντανέψεις

τον άυλο κόσμο του νου

να εγκιβωτίσεις

τον απόηχο της καρδιάς.

Σε ποίημα μαχητικού ρυθμού

απελεύθερος πια ξεδιπλώνεις

αποχρώσεις ζωής.

Ανάσες.

Τρυφερές λέξεις άπλωσα

στη ροή του ποταμού

μέλισσας βόμβος, αηδονιού κελάηδημα

ρόδο ανθισμένο.

Η φύση περιγράφει

τον πύρινο ήλιο του έρωτα

στους στροβιλισμούς του αέρα

στης θάλασσας τα κύματα.

Στις λέξεις του ποιήματος

αλώνει τον χρόνο, πορεύεται στη ζωή

που χαρίστηκε με αγάπη.